Wyspa Cebu na Filipinach.
Czy ja już kiedyś pisałem jak Filipińczycy są mili ? Jeśli nie, to czas o tym wspomnieć, faktycznie to jedna z najmilszych, o ile nie najmilsza nacja jaką spotkałem podczas swoich podróży.
W czasie naszej wyprawy przez Filibipiny, na każdym kroku spotykaliśmy się z życzliwością, uśmiechami i pomocą. Do tego stopnia byli pomocni, że czasami byłem podejrzliwy. Wtedy kiedy szukałem w nocy wypożyczalni auta na lotnisku, lub gdy na lotnisku w Caticlan chcieliśmy sobie zrobić zdjęcie na tle startującego samolotu. „No problem” to chyba najczęściej powtarzany zwrot na Filipinach.
Jeśli będziecie więc planować swoją wyprawę na Filipiny, to śmiało możecie liczyć na mieszkańców.
Kiedy idziemy po płycie lotniska Clark, z kabiny pilotów macha do nas kapitan. Jego biały uśmiech widoczny jest z kilkunastu metrów, pomimo panujących już ciemności. Załoga kabinowa jak zwykle radosna, wita nas z zadowoleniem na pokładzie.
Na wyspę Cebu polecimy liniami Cebu Pacific.
Te tanie linie lotnicze chyba wciąż mają zakaz lotów nad Europą. Nie wynika to jednak z jakości lini, ale filipińskiego nadzoru lotniczego. Cebu Pacific mają nowiutkie samoloty i aktualnie są największą kompanią lotniczą na Filipinach. Czasami mają tak tanie bilety, że sam się zastanawiam jak to robią.
Samoloty są zawsze czyste, załoga uśmiechnięta, a w trakcie lotu organizują na pokładzie konkursy i zabawy.
Kiedy kapitan naszego lotu zapowiada lot robi to z takim dowcipem, że wszyscy się śmieją na pokładzie. Obok mnie siadają dwie Filipinki, przy starcie próbują mnie zagadać, ale jest taki hałas, że nie słyszymy się przez chwilę. Potem klasyczne pytania, skąd jestem, dokąd lecę,czy mi się podoba.
Po lądowaniu na Cebu, nasze bagaże wyjeżdżają bardzo szybko, wymieniamy dolary i wskakujemy w taxi do hotelu. Koszt jakieś 250 peso.
Po zameldowaniu wychodzimy jeszcze na małe zakupy, owoce i coś do picia. Na lotnisku wcześniej kupiłem mały trunek z okazji moich urodzin, które minęły kilka dni wcześniej. Więc nie szukamy piwka czy innych alkoholi.
Jesteśmy potwornie zmęczeni tym dniem. Długa jazda przez Luzon, potem oczekiwanie na lot w upale, lot i dotarcie do hotelu. Kilka symbolicznych toastów i zabieram się za pranie. Będziemy tu 3 noce, więc wszystko powinno wyschnąć.
Mam na to sprawdzony patent, biorę kosz na śmieci, myję go w środku, zalewam wodą,dolewam hotelowy szampon i piorę. Tak wyprane, rzeczy mogą być dwa, maksymalnie trzy razy. Potem niestety widać, iż system prania się nie sprawdza. W poprzek pokoju rozwieszam sznurek, a na nim pranie.
Rano na śniadaniu wybieram opcję Filipińską czyli „milk fish” – to rodzaj ryby podany z ryżem i ew. sokiem z cytryny. Generalnie było to smaczniejsze niż to co dostali moi kompani. Oni poprosili o śniadanie kontynentalne i dostali jakąś suchą parówkę i tosty.
Po śniadaniu czas zobaczyć Cebu.
Cebu City – miasto na wschodnim wybrzeżu wyspy Cebu. Ośrodek administracyjny prowincji Cebu. W 2010 roku jego populacja liczyła 866 171 mieszkańców. Jest piątym najludniejszym miastem kraju.
Obszar metropolitarny Cebu obejmujący m.in. miasta: Cebu, Talisay, Consolacion, Mandaue, Lapu-Lapu jest drugim co do wielkości na Filipinach po Metro Manila.
7 kwietnia 1521 roku przybył tu Ferdynand Magellan ze swoją wyprawą; w miejscu lądowania ustawił krzyż, który przetrwał do dziś i znajduje się w małej kapliczce na ulicy noszącej dziś imię Magellana; zginął 27 kwietnia 1521 na pobliskiej wysepce Mactan. Osadę udało się założyć Hiszpanom w 1565 roku, nazwano ją San Miguel to Villa del Santissimo Nombre de Jesus; w tymże roku ufundowano pierwszą świątynię katolicką, Basilica Minore del Santo Nino; w 1571 roku miasto przemianowano na Cebu.
Wskakujemy w jeepneya i za 7 peso jedziemy do centrum miasta w kierunku ulicy Colon. To najstarsza ulica na Cebu, niestety nie jest to ciekawa uliczka, oprócz tego, że na jej końcu znajduje się obelisk.
Niedaleko obok znajdujemy Heritage of Cebu Monument, rzeźba przedstawia sceny z przybycia Magelana na wyspę Cebu, nawrócenia mieszkańców na chrześcijaństwo, oraz zabicie Magelana przez przywódcę plemienia Lapu Lapu. W sumie to ten Magellan nie miał szczęścia, ledwo dobił do Filipin, postawił krzyż, nawet nie zdążył pomieszkać, już mu życie skrócili autochtoni. Wielki odkrywca, który jako pierwszy opłynął ziemie, zginął w bójce, w której chciał wymusić wyłączność Hiszpanii na handel z wyspami.
Ciepło niemożliwe, więc kupujemy litrowe piwko, to dobry rozmiar dla piwoszy. Filipińczycy wiedzą o co chodzi z piwkiem. Wypijamy i zwiedzamy dalej.
Oprócz zwiedzania musimy kupić bilety na prom. Następnego dnia planujemy zwiedzanie wyspy Bohol. Szukamy centrum handlowego, gdzie w punkcie GO2, kupujemy bilety na szybki wodolot za 865 peso w dwie strony.
Basilica del Santo Nino – znajdująca się w środku figurka Jezusa, została przywieziona przez Magellana. Wiele osób stoi w kolejce do figurki, by swoją modlitwą zawierzyć swoje prośby.
Chłód świątyni pozwala nam na chwilę odetchnąć od upału, małe patio-ogród pośrodku świątyni daje możliwość odpoczynku.
Bazylika powstała w 1565 roku i jest najstarszym kościołem na Filipinach. W swoich pielgrzymkach odwiedził ją także Jan Paweł II i oczywiście miał sposobność zobaczenia figurki Jezusa. Zresztą okoliczni handlarze, żyją ze sprzedaży kopii figurki i drogą kupna nabywamy taką pamiątkę do domu.
Niedaleko jest rotunda, w której stoi krzyż. To właśnie ten krzyż na znak przyjęcia przez mieszkańców chrześcijaństwa, raczył postawić Magellan. Malowidła na sklepieniu pokazują właśnie sceny z tego aktu.
Maszerujemy dalej do Fort San Pedro – to najmniejszy fort wybudowany na trójkącie, Hiszpanie postawili go w 1738 roku. Początkowo wybudowany był z drewna. Wejście kosztuje 30 peso, w środku jest naprawdę ładnie, trochę jakby taka wyspa do o koła, bo okolica brudna i zaniedbana.
Już popołudnie, a że jesteśmy głodni wpadamy na pomysł, iż zjemy jakąś rybkę. Gdzie najlepiej zjeść rybkę ? Wydaje nam się, że najlepiej na targu rybnym. Bierzemy taksówkę i jedziemy na bazar.
Już po kilku krokach rozumiemy, że raczej się tu nie najemy. To miejsce to jak by, targowisko połączone ze slumsami , tu się żyje, pracuje, mieszka, bawi spędza całe dnie.
Zapach jak na targu rybnym, ale bardziej ostry i wyrazisty, bo większy upał i ryby szybciej się psują. Większość nie robi nam problemu, gdy fotografujemy, a nawet proszą o to by im zdjęcie zrobić.
Dzieci jak w wielu biednych krajach, same bawią się pomiędzy straganami, a nasza obecność dostarcza im tylko rozrywki.
W pobliskiej hali trwa ciągła rozbiórka połowu. Zapach tu bardziej wyrazisty, trzeba delikatnie i powoli wciągać powietrze, aby nie przecięło płuc jak żyletki. Szczerze to zdrowo śmierdzi, patrzę z podziwem na ludzi, którzy tu pracują. Trochę to wygląda jakby tu byli cały czas, od zawsze do zawsze. Kroją ryby, a jak ich nie obierają to śpią, siedzą i jedzą, bawią się i rozmawiają. Pozwalają się sfotografować, a nawet pozują.
W ciąż głodni, bo nie udało nam się nic zjeść na targowisku, postanawiamy odwiedzić Jole Bee – to jeden z trzech sieciowych rodzajów fast foodów na Filipinach.
Zjecie tam tanio i pewnie, choć porcje nie są ogromne. Krótka narada co robimy i się rozdzielamy. Czasem w podróży jest dobrze odpocząć od siebie aby się nie pobić. Już od pewnego czasu zauważyłem, że jeśli podróżuje się w grupie, nawet ludzi, którzy dobrze się znają, to czasem ciężko wszystkich pogodzić i dobrze jest robić przerwy techniczne, by nie doszło do niepotrzebnych słów czy rękoczynów. Ludzie czasem muszą od siebie odpocząć.
Postanawiamy z Ewą zobaczyć okolice naszego hotelu, odnosimy wrażenie, że na Filipinach są tylko prywatne szpitale, kościoły i centra handlowe, prawie jak w Polsce.
W jednym centrum handlowym postanawiamy poznać dokładnie ceny – durian 100 – 200 peso, litrowe piwo 58ps, wino carlo rosi 190, woda mineralna 20 – 30, pieczywo 30 ps, cola 39.
Wokół sklepów sporo handlarzy viagrą, czyżby tutejsi mężczyźni mieli tak duże problemy ? a viagra pewnie podrabiana.
Wracamy do hotelu, zmęczeni upałem i całym dniem zwiedzania. Malutka imprezka i spać. Jutro płyniemy na Bohol, odwiedzić wyraka i zobaczyć Góry Czekoladowe.
Dziękuję za odwiedzenie mojej strony, będzie mi bardzo miło jeśli polubisz ją na Facebooku ;).
Drogi Podróżniku, poniżej znajduje się reklama Google. Zupełnie nie mam pojęcia, co Ci się na niej wyświetla. Jeśli chciałbyś lub chciałabyś wynagrodzić mi jakoś pracę nad stroną, proszę kliknij w reklamę i nic więcej. Dziękuję za wsparcie strony.