Ateny – zwiedzanie i atrakcje. Cz.1.
Ateny – zwiedzanie i atrakcje. Cz.1.
Monastiraki.
Śmiało można powiedzieć, że to jedno z najważniejszych miejsc w Atenach. Cały czas jest tu gwar. Zbiega się tu kilka ulic. To tutaj spotykają się turyści i mieszkańcy. Masa knajpek, kramy z magnesami na lodówkę i całą gamą rzeczy potrzebnych tylko turystom.
Piękny widok na Akropol. Stacja metra o tej samej nazwie. Nie ma możliwości aby ominąć ten plac, nawet jak go nie będziecie szukać to tu traficie.
Agora grecka i rzymskie forum.
Tutaj kupujemy bilet na wszystkie antyczne zabytki Aten. Jeśli planujecie odwiedzić kilka miejsc to warto kupić jeden bilet. Wychodzi taniej niż pojedyńcze wejścia.
Usytuowano na niej świątynie, biblioteki i budynki użytku publicznego. Charakterystycznymi budowlami były stoa, czyli zadaszone kolumnady, które chroniły przed deszczem lub słońcem. Agora mieściła się u podnóża stromego, skalistego wzgórza – Akropolu. Działały tu najważniejsze państwowe urzędy, kupcy oferowali swe towary, odbywały się uroczystości publiczne.
Miejsce, w którym powstała, zostało wybrane jeszcze w czasach Solona (około roku 600 p.n.e.). Był to nieregularny plac o lekkim nachyleniu, co zapewniało naturalny odpływ wody deszczowej, przy głównej drodze wiodącej na Akropol. Otoczenie było zdatne do zabudowy, sąsiadujące ze strefą mieszkalną Aten.
W okresie klasycznym Agora ateńska była miejscem handlu, a także wielkich zgromadzeń mieszkańców i debat politycznych. W tym miejscu odbywały się wybory urzędników i sądy skorupkowe, wystawiano (zanim wzniesiono stały teatr Dionizosa na południowych stokach Akropolu) sztuki teatralne, a także organizowano zawody sportowe.
Budowle wokół agory wznosili Kimon (V wiek p.n.e.), Likurg (IV wiek p.n.e.), władcy hellenistyczni (II wiek p.n.e.), a także Rzymianie: ostatnią monumentalną budowlą była biblioteka Hadriana z II wieku n.e.
Splądrowana przez wojska Sulli w 86 roku p.n.e. uległa ostatecznej zagładzie podczas najazdu Herulów w roku 267 n.e. Z biegiem czasu w miejscu dawnej agory powstawać zaczęła chaotyczna zabudowa miejska, którą wyburzono dopiero w latach sześćdziesiątych XX wieku, co pozwoliło wejść na teren archeologom i konserwatorom zabytków.
Aktualnie ateńską agorę dzielimy na tzw. Agorę Grecką i Agorę Rzymską. W czasach nam współczesnych, Agora Grecka, w zrekonstruowanym budynku, zwanym Stoą Attalosa, na co dzień mieszczącym Muzeum Agory, gościła m.in. ceremonię rozszerzenia Unii Europejskiej w maju 2004. Z kolei Agora Rzymska bywa miejscem najbardziej eleganckich i oficjalnych, międzynarodowych wydarzeń kulturalnych, zwykle łączonych z koncertem, odbywanym na otwartej przestrzeni terenu archeologicznego.
Forum położone jest przy północnym stoku Akropolu, w odległości około 150 m na wschód od Agory greckiej. Zostało oddane do użytku za panowania cesarza Augusta, około 10 roku p.n.e. Jego wytyczenie było spowodowane czynnikami praktycznymi – w czasach rzymskich dotychczasowa Agora, zapełniona pomnikami, przestała bowiem pełnić swoją dotychczasową funkcję i miastu potrzebny był nowy plac centralny.
Forum miało postać prostokątnego placu o wymiarach około 98×111 m, zorientowanego wzdłuż osi wschód-zachód. Otoczone było portykami, w których znajdowały się sklepy. Na teren rynku wchodziło się poprzez dwie monumentalne bramy, zlokalizowane po jego wschodniej i zachodniej stronie. Na bramie zachodniej zachowały się dwie inskrypcje. Jedna zawiera dedykację cesarza Augusta, poświęcającą nowo wybudowane forum bogini Atenie. Druga to rozporządzenie podatkowe cesarza Hadriana, dotyczące handlu oliwą. Do forum przylegają dwie budowle wzniesione w czasach rzymskich: Wieża Wiatrów oraz biblioteka ufundowana przez cesarza Hadriana.
Biblioteka Hadriana.
Biblioteka została wybudowana w latach 125-132 n.e.
Kompleks który mierzy około 120 metrów długości i 78 metrów szerokości – został wybudowany wokół dużego prostokątnego ogrodu z oczkiem wodnym. Ogród został ozdobiony dużymi marmurowymi posągami Ateny i Hadriana. Podłogi w salach zdobiły mozaiki płytek marmurowych.
Cesarz Hadrian, który rządził Imperium Rzymskim od 117 do 138r. n.e. był zagorzałym wielbicielem kultury greckiej i regularnie odwiedzał Ateny. Hadrian chciał zrobić z Aten kulturalną stolicę Cesarstwa Rzymskiego, a podczas jego wizyt zainicjował kilka projektów budowlanych, w tym budowę dużej biblioteki.
Budynek został poważnie uszkodzony w 267r. przez plemię germańskie Herulów. W V wieku nowy budynek został zbudowany na szczycie ruin. Później, w XI wieku, zbudowano tu kościół, który został zburzony w 1885 roku. Kolejny mały kościół został zbudowany w XII wieku przy wejściu do biblioteki. Kościół ten został również zburzony w 1843 roku.
Bibliotece Hadriana nie dane było dotrwać do naszych czasów – najpierw została ona poważnie uszkodzona przez Gotów, później pośrodku gmachu wznoszono kościoły, w czach tureckich znajdowała się tu siedziba gubernatora Aten i wreszcie w XIX w. obiekt przeznaczony został na wojskowe koszary.
Plaka.
Plaka to historyczna dzielnica Aten, która rozciąga się u podnóża majestatycznego Akropolu. Zna ją każdy, kto był w Atenach. Jest obowiązkowym punktem dla każdego turysty. To również najbardziej żywiołowa część tego miasta.
Plaka to, moim zdaniem, jeden z najbardziej malowniczych rejonów Aten. Znajdziemy tu kamienice z XVIII wieku, wiele sklepów, restauracji, kościołów i muzeów. Większość ulic jest tu wyłączona z ruchu samochodowego i zastąpionych długimi deptakami dla licznych turystów. Niezwykłego klimatu i uroku dodają jej z całą pewnością ciasne, kręte uliczki, wśród których czekają na nas liczne knajpki, kawiarenki i sklepiki z pamiątkami.
I do dziś nie wiem jak to się stało ale ze spaceru tutaj nie mamy ani jednego zdjęcia 😉
Akropol.
Są miasta na świecie w których jest jakaś budowla wokół której kręci się cała okolica. Gdzie by nie stać i patrzeć w kierunku centrum to zawsze będzie tam ta rzecz, to coś.
Podobnie jest z Akropolem, widać go z każdego miejsca. Zawsze będzie tłem waszego kolejnego zdjęcia z Aten.
Jeśli wybieracie się na zwiedzanie, to warto zrobić to z samego rana lub późnym popołudniem aby nie usmażyć się w słońcu. Pamiętajcie też o odpowiedniej ilości wody.
Kiedy byliśmy tam wczesnym rankiem do kas stała już długa kolejka. My dzięki temu, że mieliśmy wcześniej kupiony bilet na wszystkie atrakcje Aten weszliśmy bez stania w ogonku, przykładając bilet do skanera przy bramkach.
Samo podejście na górę nie jest trudne. Akropol oznacza górne miasto. W czasach starożytnych był ufortyfikowanym miastem by później przeobrazić się w miejsce kultu. Stąd znajduje się tu tyle świątyń – Partenon, Erechtejon, Apteros, sanktuarium Artemidy Brauronia i Propyleje.
Pomimo wczesnych godzin porannych, na szczycie jest tłum ludzi. Widok z góry na Ateny jest fantastyczny. No i wreszcie nie widać Akropolu.
Gigantyczna flaga Grecji powiewa dumnie nad stolicą Aten.
Aeropag.
Widać go z Akropolu. Sporo ludzi tam zmierza i wdrapuje się na skałę. To miejsce gdzie rządzono w antycznych Atenach. Zbierali się tu Areopagici. W skład Areopagu do czasów reform demokratycznych wchodzili wyłącznie przedstawiciele arystokracji. Areopagici mieli najwyższą władzę sądowniczą i polityczną w starożytnej Grecji. W gestii Areopagu leżało prowadzenie polityki oraz ogólnego nadzoru nad sądownictwem i prawami. W sprawach wielkiej wagi państwowej zajmowali się wymierzaniem kar za najcięższe przestępstwa i kontrolowaniem wszelkich urzędników, w tym archontów. Areopag miał prawo odwołać ich z urzędu. Radę Starszych zreformował w 594 r. p.n.e. archont Solon, nadając jej cech organu strzegącego praw, obyczajów i moralności, co spowodowało stopniowe ograniczanie jej kompetencji. Upadek jej znaczenia na rzecz instytucji stworzonych przez Solona, Klejstenesa i Peryklesa miał wielki wpływ na kształtowanie się początków demokratyzacji Aten. ( to ta skała w dolnym lewym rogu zdjęcia )
Muzeum Akropolu.
Znajduje się tuż przy głównym wejściu na Akropol. Piękna nowoczesna budowla. Wejście 5 EURO. Jak na taki zbiór ciekawostek to moim zdaniem bardzo tanio. Szkoda tylko, że w środku nie można fotografować.
Muzeum skupia się głównie na skarbach, wykopanych i zabezpieczonych na Akropolu i okolicach. Rzeźby, kolumny, nagrobki czy wyroby rzemieślnicze mają tutaj sporo przestrzeni i zwiedzanie nie jest męczące. Są miejsca gdzie można usiąść i spokojnie delektować się widokiem historycznych rzeźb.
Dziękuję za odwiedzenie mojej strony, będzie mi bardzo miło jeśli polubisz ją na Facebooku ;).
Drogi Podróżniku, poniżej znajduje się reklama Google. Zupełnie nie mam pojęcia, co Ci się na niej wyświetla. Jeśli chciałbyś lub chciałabyś wynagrodzić mi jakoś pracę nad stroną, proszę kliknij w reklamę i nic więcej. Dziękuję za wsparcie strony.