Burj Khalifa jest najwyższym budynkiem na świecie, a Dubai Mall największym centrum handlowym.
Jednym z najważniejszych punktów podczas pobytu w Dubaju jest odwiedzenie najwyższego budynku świata Burj Khalifa.
Jak sobie radzić w Dubaju opisałem tutaj:
Jeszcze tego samego dnia poszliśmy rano na narty w Dubaju, pełen opis tego poranka znajdziecie tutaj:
Muszę przyznać, że czułem lekkie podekscytowanie tym, że mamy się wybrać na Wieżę Khalifa. Byliśmy już w kilku najwyższych budynkach świata i zawsze jest to fajne przeżycie, że jest się przy czymś naj na świecie. Pamiętam jak byliśmy na Tajwanie w Taipei 101 – dokładnie 2 tygodnie po tym, jak przestał być najwyższym budynkiem świata na rzecz właśnie Burj Khalifa.
Bardzo ważne, jeśli będziecie wybierać się w Dubaju na zwiedzanie tego budynku, by dokonać wcześniej rezerwacji przez Internet. Raz, że wejście wtedy od osoby kosztuje około 115 pln a nie 400 pln , a dwa to to, że raczej wszystko jest dużo wcześniej porezerwowane, i na pewno nie kupicie na miejscu biletu. Jeśli macie ochotę na zwiedzanie w jakiejś szczególnej godzinie, np. o zachodzie słońca, to z ręką na sercu kupcie od razu jak pojawiają się wolne terminy. Są one dostępne na miesiąc w przód, ja planowałem 3 tygodnie przed i już nie było interesujących nas godzin, dlatego byliśmy o 16:00 zamiast o 18:00 – po prostu przez lekką opieszałość przepadła nam idealna godzina, gdy można zobaczyć Dubaj za dnia i wieczorem. Cały numer polega na tym, iż wejścia są na godzinę ale nie ma określonego czasu pobytu, więc można siedzieć tam i kilka godzin, ale w sumie nie ma po co, dlatego godzina 18:00 wydaje się idealna, wy przed swoją podróżą sprawdźcie o której dokładnie jest zachód słońca.
Rezerwacji dokonacie tutaj, płatność kartą kredytową:
Byliśmy w Dubaju już od kilku dni, za każdym razem gdy przejeżdżaliśmy w okolicy metrem albo big busem, przyglądaliśmy się tej niesamowitej konstrukcji, w jej srebrnej fasadzie odbijało się tysiące promieni słonecznych, górowała nad całym miastem, była zewsząd widoczna, a jednocześnie, smukła, nie narzucająca się całej zabudowie Dubaju, jak by lekko zawstydzona dziewczyna, która nagle stała się kobietą, pokazała się wśród dorosłych i zabłysła swoim pięknem.
Burj Khalifa jest na stacji Dubai Mall ( o samym centrum napisze w dalszej części).
Bardzo fajne jest to, że ze stacji metra dojdziecie do centrum handlowego na piechotę idąc klimatyzowanymi korytarzami. Korytarze ciągną się niemiłosiernie, idzie się i idzie i końca nie widać.
Pamiętajcie o tym, żeby na stacji metra być minimum na 90 minut przed zarezerwowaną godziną zwiedzania. My byliśmy 120 min, a i tak byliśmy prawie na styk na miejscu. Nie żebyśmy się włóczyli, ale korytarze są naprawdę długie, a Dubai Mall to największe centrum handlowe świata. Po prostu trochę czasu potrzeba, żeby dotrzeć z metra do windy na Burj Khalifa.
Wejście do windy na wieżę, jest na najniższym poziomie centrum, jest dość dobrze oznaczone, a pomimo to i tak się zakręciliśmy i dwa razy pytaliśmy w informacji. Na każdym piętrze są duże stanowiska z informacją, prawie jak na największych lotniskach. Można dostać mapę, albo odnaleźć się w centrum.
Burdż Chalifa ( Burj Khalifa), nazwa stosowana przed otwarciem: Burdż Dubajj („wieża Dubaju”, ang. Burj Dubai) – wieżowiec w Dubaju w Zjednoczonych Emiratach Arabskich, zbudowany przez firmy Samsung Constructions, BESIX i Arabtec.
Budowa, rozpoczęta 21 września 2004, zakończyła się 16 sierpnia 2009 roku. Wysokość budowli wynosi 829 metrów i została osiągnięta 17 stycznia 2009 roku. Budynek posiada 163 piętra użytkowe. Oficjalne otwarcie budynku nastąpiło 4 stycznia 2010 roku, a koszt budowy to 1,5 miliarda dolarów.
Początkowo Burdż Chalifa miał mieć wysokość około 560 metrów i wykorzystywał projekt niewybudowanej nigdy wieży Grollo Tower w Melbourne w Australii. Niedługo potem firma Skidmore, Owings and Merrill nadała budynkowi obecny kształt i wygląd, podnosząc jego wysokość do 650, a później do 705 metrów. Główny architekt, Adrian Smith uznał jednak, że górne partie budynku nie wyglądają odpowiednio i postanowił jeszcze bardziej zwiększyć wysokość konstrukcji, by nadać wieżowcowi smuklejszy wygląd. Szczytowe partie budynku, od piętra 154 wzwyż są zbudowane tylko na lekkiej stalowej konstrukcji, zamiast żelbetowego szkieletu, jak niższe piętra. Inwestor, firma Emaar, uważała, że w ten sposób szczyt wieży będzie mógł być jeszcze bardziej podwyższony, by pobić ewentualnych konkurentów do tytułu najwyższego budynku świata, jednak gdy budowa została ukończona, nie jest to już możliwe.
17 stycznia 2009 wieżowiec osiągnął docelową wysokość 829 m.
Stał się najwyższym budynkiem świata, z resztą należy do niego sporo rekordów:
Burdż Chalifa zaprojektowany został przez firmę architektoniczną Skidmore, Owings and Merrill, która projektowała także budynki Sears Tower oraz Wieżę Wolności.
Ogólny wygląd i plan wieży nawiązuje do kwiatu pustyni oraz architektury islamu (ornamenty, ozdoby itp.). Wieżowiec składa się z centralnego rdzenia oraz 3 „ramion” – w miarę wzrostu wysokości wieżowca, poszczególne „ramiona” są coraz mniejsze, co nadaje mu smukłości i niezbędnej aerodynamiki. Na samym szczycie, centralny rdzeń przechodzi w iglicę wieńczącą budynek. Najniższe piętra wieży zostały przeznaczone na hotel, którego wystrojem zajął się Giorgio Armani.
Jest trzecią najwyższą konstrukcją budowlaną, jaką kiedykolwiek zbudowano. Wyższe są platformy wiertnicze Perdido Regional Host (2438 m) i Ursa Platform (1306 m).
Jest najwyższą lądową konstrukcją budowlaną jaką kiedykolwiek zbudowano (tytuł ten odebrał 20 maja 2008 masztowi radiowemu w Konstantynowie, znajdującemu się w Polsce, który miał 646,38 metrów wysokości, uległ on zniszczeniu 8 sierpnia 1991).
Jest najwyższą budowlą wolno stojącą (tytuł ten odebrał 13 września 2007 CN Tower, znajdującemu się w Kanadzie, mającemu 553,33 metrów wysokości).
Jest najwyższym wieżowcem na świecie (tytuł ten odebrał 21 lipca 2007 Taipei 101, znajdującemu się w Republice Chińskiej, mającemu 509,2 metrów wysokości).
24 listopada 2007 w betonowej części budynku zakończono układanie mieszanki betonowej. Jest to światowy rekord wysokości pompowania mieszanki betonowej (606 metrów)
Ma najwyżej na świecie położony taras widokowy – na 124. piętrze, a na piętrach 158. i 76. znajdują się (odpowiednio) najwyżej na świecie usytuowane meczety i basen.
Burj Khalifa może pomieścić 35 tys. osób. W budynku jest 57 wind, osiem schodów ruchomych, oraz 2909 schodów zwykłych. Mycie wszystkich 24 348 okien zajmuje 36 pracownikom około czterech miesięcy. W wieżowcu zainstalowanych jest ponad 347 km rur na wodę pitną, 214 km tworzy system przeciwpożarowy, a 34 dostarcza schłodzoną wodę do klimatyzacji.
Woda, jaka powstaje na ścianach budynku z powodu różnic temperatur w klimatyzowanych wnętrzach i na zewnątrz gdzie panuje upał, jest gromadzona i wystarcza do utrzymania parku wokół obiektu.
Różnica temperatur pomiędzy parterem a szczytem wynosi 6 stopni C.
Podeszliśmy z naszymi rezerwacjami, po sprawdzeniu w komputerze dostaliśmy wejściówki na wieżę na godzinę 16:00. Było jeszcze chwilę czasu, więc poszliśmy do pobliskiego sklepu z pamiątkami. Sklep zrobiony na najwyższym poziomie, z pamiątkami zrobionymi starannie, ale niestety z cenami też na poziomie Burj Khalifa. ( o tym gdzie kupować pamiątki pisałem w poprzednim tekście).
Wróciliśmy pod wejście i weszliśmy do miejsca oczekiwania na wjazd. Były tu pokazane wszystkie najwyższe i najważniejsze budowle ludzkości.
Na specjalnej tablicy można było podświetlić dany budynek i zobaczyć informacje o nim. Tak, też zrobiłem i podświetliłem wszystkie te w których byłem lub przed którymi stałem.
Zbliżała się 16:00, myślałem, że będziemy musieli czekać do pełnej godziny, ale zaczęto wpuszczać wcześniej. Wejście jak na lotnisko, czyli wykrywacz metali, bramka prześwietlanie bagaży, ale konsekwencje nie tak dotkliwe jak przy locie i przeszliśmy z butelką wody. Zabierane są scyzoryki więc ten przezornie zostawiłem w hotelu.
Długim korytarzem dotarliśmy do windy. Tu chwila prezentacji, co nas czeka i jaki to będzie szybki wjazd. O ile się nie mylę nadal najszybsza jest jednak winda w Taipei 101 na Tajwanie, ale i ta tutaj też była niezwykle szybka, na pewno pod ciśnieniem bo nie bolały uszy, w środku było ciemno tylko migały linie na czarnych ścianach windy, grała lekka muzyczka, a numery pięter zmieniały się błyskawicznie na wyświetlaczu.
Winda się zatrzymała otwarły się drzwi i znaleźliśmy się na:
Tu taka mała dygresja, odwiedzający Burj Khalifa nie wjeżdżają na najwyższe 163 piętro, lecz na 124 na wysokości 452 m, i właśnie ten taras widokowy nazywa się At The Top. W momencie otwarcia był najwyżej usytuowanym zewnętrznym tarasem widokowym na świecie.
Część tarasu jest otwarta, osłonięta szklaną ścianą. Szyba jest jakby przecięta w połowie, można się zbliżyć i bez ograniczeń popatrzeć w dół. Świat na dole wydaje się taki mały, olbrzymie centrum handlowe jak zrobiona przez dziecko z klocków budowla. Choć w około wystają inne super wieżowce są i tak poniżej.
Pod nami dostrzegam fontanny , przy których później będziemy oglądać pokazy.
Po horyzont widać też koniec Dubaju. Widać jak daleko starczyło kapitału by odsunąć je od linii brzegowej.
Lekko po lewej cień Burj Khalifa jak olbrzymia wskazówka największego na świecie zegara słonecznego mierzy czas na Dubai Mall.
Węzły komunikacyjne i szerokie ulice z tej perspektywy wyglądają jak zabawkowy tor ułożony przez chłopca.
W oddali widać Burj al.-Arab (hotel „Żagiel”) – jeden z najbardziej luksusowych hoteli świata. A nawet położoną za nim Palmę Dżumajara. A zupełnie gdzie w oddali majaczy Dubai Marina. Szkoda tylko, że o tej porze z tej strony świeci słońce i niestety zdjęcia robione pod słońce nie wychodzą.
Jesteśmy zachwyceni widokiem. Spełnił nasze oczekiwania. Uwieczniamy nasz pobyt tutaj.
Na szczycie znajduje się także sklepik z pamiątkami, tym razem jednak chce coś mieć z tego miejsca i kupuje wspaniały pamiątkowy kubek. Cena ? ech tam nie będę wspominał, żeby się nie denerwować.
Jeszcze chwilę cieszymy oczy widokiem, minęło około 45 minut od kiedy tu jesteśmy i zobaczyliśmy już wszystko. Zazwyczaj się przyjmuje, że turyści są tu maksymalnie 2 godziny. Nam starcza niepełna jedna. Nie będziemy czekać do zachodu słońca, bo chcemy zobaczyć pokazy fontann jakie są na dole.
Wsiadamy w windę i jedziemy na dół. Przy wyjściu jeszcze oglądamy zdjęcia tych, którzy przyczynili się do powstania Burj Dubaj.
Fontany są przy wyjściu z Dubai Mall – codziennie od godziny 13:00 co 30 minut odbywa się pokaz. Oczywiście jest to największa na świecie tańcząca fontanna, ma długość 275 m i składa się z 2 głównych i 5 półkolistych kolumn z których woda tryska na wysokość do 150 m.
Pokazy są na tle muzyki z różnych rejonów świata. Najbardziej popularne to Sama Dubai, napisana na cześć szejka Muhammada, Baba Yetu w języku suahili, arabski hit Shik Shak Shok oraz Time to Say Goodbye w wykonaniu Andrei Bocellego.
Do około fontanny jest promenada, a przy niej liczne restauracje. Warto czasem siąść i nacieszyć oko, rozmachem budowli, pokazami fontann, oraz kolorowej mieszance ludzi z całego świata.
W tym samym zespole budowli znajduje się także Souk Al. Bahar – prowadzi około 100 sklepów i 20 restauracji. To imitacja arabskiego bazaru, nie panuje tu taka atmosfera jak na arabskim targu ale warto tu wejść na chwilę, by w klimatyzowanym wnętrzu zobaczyć całkiem ciekawą budowlę od środka a i może coś kupić. Z restauracji w Souk Al. Bahar jest świetny widok na fontanny więc przy kawie można podziwiać jak tańczą.
Oglądaliśmy chyba 3 albo 4 pokazy, każdy był piękny i zrobiony z perfekcją. Taniec fontanny był idealnie zgrany z muzyką. Wirujące słupy wody jak arabscy derwisze wprowadzały widownię w trans. A po skończonym pokazie wszyscy klaskali z zachwytu i nawet dało się słyszeć jęk zawodu, że to koniec i na następny trzeba czekać kolejne 30 minut.
To jeszcze nie koniec zwiedzania tego rejonu Dubaju. Wchodzimy z powrotem do Dubai Mall.
To podobno największe centrum handlowe świata. Nie wiem ile tu jest sklepów, ale faktycznie byłem już w kilku wielkich centrach świata np. w tym największym w Kuala Lumpur czy Singapurze ale były mniejsze. To się wydaje nie mieć końca, w dodatku chodzi się do okoła a jeszcze na każdym rogu są olbrzymie place.
Olbrzymie centrum fast foodów. Gdzie zebrano w jednym miejscu wszystkie światowe marki sprzedające burgery czy pizzę, oraz sporo arabskich punktów z jedzeniem.
Największy sklep z butami, gdzie zgromadzono jak na Dubaj przystało najlepsze i najdroższe marki butów.
Znajdujące się w Dubai Mall Akwarium jest największym wewnętrznym (znajdującym się wewnątrz danego budynku) akwarium na świecie, o wymiarach 51m X 20m X 11m. W środku, w 10 milionach litrów wody mieszka ponad 33,000 zwierząt morskich z ponad 200 różnych gatunków, z rekinami i płaszczkami włącznie. Podobno producent mógł wykonać jeszcze większą szybę frontową, ale nie było już możliwości transportowych. Można sobie wykupić możliwość nurkowania w tym akwarium co może podziwiać zawsze licznie zgromadzona publika.
Obok znajduje się, a jakże największy sklep z cukierkami. Choć wydaje mi się to naciągane, drzewo z lizakami albo olbrzymie rury z cukierkami wyglądały imponująco z daleka. Po bliższym przyjrzeniu się okazało się, że to plastyk imitujący słodycze. Ale sklep zrobiony z rozmachem. Candylicious ma powierzchnię 930mkw.
Zrobienie otwartego lodowiska w centrum handlowym, w kraju gdzie na zewnątrz jest zawsze plus 40 stopni, godne szaleństwa, rozmachu i wyzwań szejka Dubaju. Prawie jak stok narciarski. Dzieci radośnie uczą się jeździć na łyżwach podtrzymując się zabawkowych pingwinów.
Gdzie indziej, wkomponowany w nowoczesną budowę centrum handlowego, starodawny souk arabski, ze sklepami ze złotem, z kawiarniami gdzie można wypić kawę i wkomponowanymi luksusowymi sklepami światowych marek.
O dzieciach nie zapomniały linie lotnicze Emirates. Postawiły tu coś na wzór małego lotniska, gdzie można kupić bilet na lot, odprawić się i poznać samolot od środka, a wszystko w formie zabawy. Panie kasjerki ubrane w takie same stroje jak personel pokładowy Emirates. Czego się nie robi dla dzieci jak się ma pieniądze i można pokazywać im świat dorosłych. Tak naprawdę to dopiero przedsionek do KidZanii – interaktywnego centrum zabawy i edukacji pozwalającym dzieciom wcielać się w rolę lekarzy, aktorów, fotografów, inżynierów, pilotów oraz przedstawicieli wielu innych zawodów
Podobno jest też gdzieś w centrum prawdziwy symulator Airbusa 380, ale niestety nie spotkałem, 30 minutowy trening kosztuje około 330 pln.
Już pod koniec odwiedzamy słynną fontannę umieszczoną w środku centrum handlowego. Woda spływa przez kilka pięter centrum. W na powierzchni spadającej wody umieszczeni są metalowi skoczkowie, wygląda to niezwykle imponująco.
Na koniec siadamy sobie na kawie. Jak dla mnie to wyjątkowy moment, bo pijam kawę średnio raz na 6 miesięcy, obok nas siedzą młode uśmiechnięte dziewczyny. Ubrane jak na arabki przystało w hidżab albo abaye (chyba nigdy nie nauczę się rozróżniać), radosne i uśmiechnięte tak jak my dopijają kawę i robią sobie selfie, pewnie też plotkują o życiu, ale niestety ich nie rozumiem. Życie wokół nas toczy, ludzie robią zakupy, albo dojadają ciastka w kawiarniach, cały czas płynie kolorowa rzeka ludzi, ubiory i kolory skóry z całego świata. Dostojni panowie w białych dishdash, kobiety na czarno. Hinduskie kobiety w swoich kolorowych strojach, a ich mężowie w koszulach, spodniach i zawsze z grubym wąsem. Filipińczycy zawsze roześmiani. Europejczycy albo ubrani, a raczej spięci w garniturach, lub tak jak my w strojach turysty, a czasem wręcz prowokacyjnie rozebrani jak na warunki Dubaju.
Kończy się nasz pobyt w Burj Khalifa i Dubai Mall – wracamy długimi korytarzami do metra i jedziemy do naszego hotelu też przy wielkim centrum handlowym Emirates Mall.
Dziękuję za odwiedzenie mojej strony, będzie mi bardzo miło jeśli polubisz ją na Facebooku ;).
Drogi Podróżniku, poniżej znajduje się reklama Google. Zupełnie nie mam pojęcia, co Ci się na niej wyświetla. Jeśli chciałbyś lub chciałabyś wynagrodzić mi jakoś pracę nad stroną, proszę kliknij w reklamę i nic więcej. Dziękuję za wsparcie strony.