Busan – Korea Południowa.

Busan – Korea Południowa.

Poranek w Busan, okazał się chłodny i pochmurny, choć zakładaliśmy, że na południu półwyspu powinno być cieplej to trochę się rozczarowaliśmy.

W hotelu nie mieliśmy śniadania, więc musieliśmy sami sobie go zorganizować w postaci słodkich tostów z szynką.

Potem przed południem wyszliśmy na zwiedzanie Busan.

Busan największe miasto portowe Korei Południowej, zespół miejski ok. 4,1 mln mieszkańców. Jest miastem na prawach metropolii. Drugie co do wielkości miasto kraju.

Od początku XV wieku Busan był portem handlowym mającym połączenia z Japonią.

W czasie wojny koreańskiej rejon w promieniu 20 km od Busan nazwano workiem busańskim, do którego po błyskawicznej ofensywie KRL-D zostały zepchnięte niedobitki sił wiernych Li Syng Manowi i wojsk amerykańskich. Od 4 sierpnia do 15 września 1950 trwała obrona worka busańskiego, z którego po powodzeniu desantu pod Incheon 15 września 1950 r. ruszyła ofensywa 80-tysięcznego zgrupowania wojsk USA, działających pod auspicjami ONZ, w kierunku na Daejeon i Seul.

W 2002 roku było jednym z miast, w których odbywały się mecze piłkarskich Mistrzostw Świata organizowanych wspólnie przez Koreę Południową i Japonię.

Pierwszą atrakcją dla nas to „Dried Fish Wholesale Market” – jako, że Koreę południową z trzech stron otaczają wody, naturalnym wydaje się to, iż kuchnia w większości musi być w oparciu o owoce morza. W ponad 200 sklepach możemy tu kupić wszystko, co da się złapać w morzu i ususzyć.

Oprócz tego można kupić wszelkiego rodzaju przyprawy niezbędne w kuchni koreańskiej.

Jeśli ktoś ma kuter rybacki, może nabyć kotwicę lub sieci do połowu.

Zapach na targu jest ciekawy, choć nie wszystkim może przypaść do gustu, szczególnie tym, którzy nie lubią owoców morza. Mieszanka suszonych ryb, przypraw, i zupełnie nieznanych mi rzeczy tworzy niesamowity klimat tego miejsca, choć obok jest zwykła ulica i zwykłe codzienne życie, które trochę niszczy klimat tego miejsca.

Obok jest most Yeongdadaegyo – który zawieszony blisko portu, łączy komunikacyjnie miasto. Na chwilę wchodzimy na niego, by zobaczyć port z bliska, i kutry kołyszące się na wodzie. Dookoła rozpościera się widok na szczyty otaczające Busan.

Obok jest centrum handlowe Lotte – ale tu zaglądamy tylko na chwilę, ot zwyczajne centrum handlowe.

Będąc w pobliżu chcemy zobaczyć terminal pasażerski, następnego dnia w planach mamy prom do Japonii, także chcemy zobaczyć, skąd odpływa nasz prom. Najpierw trafiamy do jakiegoś opustoszałego terminalu, jakiś zagubiony Koreańczyk śpi na siedzeniu. Okazuje się, że nasz prom odpływa z innego miejsca, idziemy szukać dalej.

Po drodze zatrzymuje nas lokalny wędkarz, który stara nam się pochwalić swoją zdobyczą. Nie zna w ząb angielskiego, więc nasza komunikacja polega na wzajemnym przesyłaniu sobie uśmiechów.

W końcu odnajdujemy miejsce, skąd odpływają promy Kobee do Japonii. Jest pusto, ale chcemy zobaczyć wszystko, by rano nie być zaskoczonym odprawą. Mam przy sobie rezerwację na jutrzejszy rejs, miła pani w okienku potwierdza mi, że moje bilety na jutro są ważne, i mam czym dostać się do Japonii.

Troszkę spacerujemy po Busan, tak bez celu, jest za chłodno by pojechać na plażę, więc zawracamy i kierujemy się w kierunku wieży w Busan.

Po drodze zatrzymujemy się przy „40 steps”.

40-stopniowe schody są ucieleśnieniem radości i smutku uchodźców i osób wysiedlonych w czasie wojny koreańskiej. Cały teren został niedawno odnowiony, aby odzwierciedlić życie w Korei w latach 50. i 60. i ma stać się kolejnym ważnym miejscem turystycznym. W czasie wojny koreańskiej były też miejscem gdzie rozdzielone rodziny miały szansę się spotkać, ocenia się, że około 100 000 rodzin, ma jakieś emocjonalne więzi z tym miejscem. Sporo w tym miejscu rzeźb obrazujących różne sytuacje z życia Korei.

Moim podróżnikom zachciewa się kawy, po namowach daję się wciągnąć na kawę do pobliskiej kawiarni. Osoby, które mnie znają, wiedzą jak często piję kawę. Powiedzmy, że sporadycznie dwa razy w roku. Kawiarnia jest w stylu europejskim, bardzo miła obsługa, fantastyczna kawa, nawet dla mnie, no i bardzo miły wystrój.

Dalej włóczymy się uliczkami Busan, cały czas w kierunku wieży.

Po drodze mijamy Paeksan Memorial Hall, to miejsce upamiętniające Ahn Hee Jae – koreańskiego patrioty, który w czasie japońskiej okupacji utworzył firmę ( fundację) Paeksan, która miała przynosić środki finansowe na wsparcie koreańskiego ruchu niepodległościowego. Samo muzeum generalnie dość nudne, i opisane w całości po koreańsku, także nic nie zrozumieliśmy z ekspozycji. Wstęp za darmo.

Przed nami wieża w Busan.

Wieża została wybudowana w 1973 roku i ma 118 metrów wysokości, znajduje się na szczycie wzgórza w parku Yongdusan. Nie ma w niej jednak jakichkolwiek nadajników radia czy telewizji. Jest wykorzystywana tylko w celach turystycznych.

Kupujemy bilety i wjeżdżamy do góry. Widok z góry na Busan jest wspaniały. Widzimy wszystkie miejsca gdzie już dziś byliśmy i wszystkie które planujemy jeszcze dzisiaj odwiedzić. Każdy widok jest opisany na kartach informacyjnych znajdujących się obok okien.

W oddali widać most  Gwangandaegyo. To najdłuższy most w Korei Południowej, ma około 7,4 km.

Po zjechaniu na dół, spotykamy podobną atrakcję jak w Seulu, tylko kłódek trochę mniej, ale widać i tutaj dotarła ta tradycja.

Schodzimy na dół do miasta, wpadamy na Gukje Market – to targowisko, gdzie można kupić dosłownie wszystko, chyba tutaj właśnie najlepiej kupić pamiątki z Busan. My klasycznie kupiliśmy magnesy, pióra dla dzieci naszych przyjaciół, otwieracze do butelek ( zbieramy otwieracze z całego świata), klapki i pałeczki. Chodzimy między stoiskami i oglądamy produkty całej Azji z dominująca rolą Korei Południowej.

Niedaleko jest BIFF Square – to ulica na której odbywa się coroczny festiwal filmowy – BIFF – Busan International Film Festiwal.

Może niepotrzebnie spodziewaliśmy się czegoś w rodzaju Beverly Hills i gwiazd w chodniku.

Jako, że nie spotkaliśmy żadnej gwiazdy kina koreańskiego, postanowiliśmy coś zjeść. Weszliśmy do taniej knajpki, wyglądała jak by dla studentów.

Ja zjadłem coś w rodzaju kaszanki za 3000 wonów czyli jakieś ponad 9 pln, znajomi kluski w sosie pomidorowym, bardzo pikantne za 2500 wonów czyli niecałe 8 pln. Generalnie było tanio, a do tego woda mineralna gratis.

Jeszcze chwilę pochodziliśmy po okolic podziwiając stoiska z różnym niesamowitym jedzeniem.

Przed nami Jagalchi Market.

To największy targ rybny w Korei Południowej. Wszystko dopiero co wyłowione, czeka tylko na nabywcę, smakosza czy kucharza. Prawie wszystkie dania jeszcze żyją i patrzą się na Ciebie.

Jeśli będziecie w Busan koniecznie musicie odwiedzić to miejsce, nie jest atrakcją turystyczną a prawdziwym, tętniącym życiem targiem, gdzie codziennie wielu Koreańczyków robi zakupy.

Obok w budynku także są stoiska z owocami morza, ale u góry są restauracje, jeśli zakupicie coś żywego i chcecie to natychmiast zjeść , możecie to zanieść kucharzowi u góry.

Mała przestroga, przed wszystkim warto dopytać o całą cenę dania, w cenie ryby czy innego żyjątka morskiego nie jest wliczona praca kucharza. Podsumujcie więc wszystkie stawki zanim zdecydujecie się na danie.

My odpuściliśmy sobie jedzenie, szczególnie, że dopiero co byliśmy po małym obiedzie.

Nasz dzień zbliżał się do końca. Wróciliśmy na chwilę do hotelu, by odpocząć.

Jeszcze wieczorem wybraliśmy się na przepyszną kolację, do małej koreańskiej restauracyjki.

A późnym wieczorem zasmakowaliśmy w tradycyjnym alkoholu koreańskim czyli żeńszeniówce.

Powoli musimy się pożegnać z Busan i Koreą Południową.

Korea Południowa nas tak pozytywnie zaskoczyła. Tyle rzeczy ułatwiających życie. Ta ciągła staranność o ty, by innym było wygodnie. Ta świadomość społeczeństwa, że jeśli coś się robi to tak by nie szkodzić innym i stworzyć lepszy i wygodniejszy świat. Uśmiech i chęć pomocy, którą napotykaliśmy w tak wielu miejscach i choć bez znajomości języków, to z pełnym zrozumieniem naszych potrzeb.

Nagle zrozumieliśmy, że przeznaczyliśmy zbyt mało czasu na Koreą Południową, która z tak odległej Europy wydawała nam się, nieciekawym przemysłowym krajem, a na miejscu okazało się jak wiele ma do zaoferowania.

Jeśli będziecie planować swoją podróż do Korei Południowej, zarezerwujcie więcej czasu i postarajcie się zobaczyć więcej miejsc niż my, a na pewno się nie zawiedziecie.

My już planujemy powrót do Korei Południowej, do Północnej zresztą też, ale to już inna historia.

Tym czasem żegnamy ten przyjazny kraj, przed nami Japonia.

Dziękuję za odwiedzenie mojej strony, będzie mi bardzo miło jeśli polubisz ją na Facebooku ;).

Drogi Podróżniku, poniżej znajduje się reklama Google. Zupełnie nie mam pojęcia, co Ci się na niej wyświetla. Jeśli chciałbyś lub chciałabyś wynagrodzić mi jakoś pracę nad stroną, proszę kliknij w reklamę i nic więcej. Dziękuję za wsparcie strony.