Na narty do Włoch.
Pomysł wyjazdu na narty do Włoch padł dość wcześnie, bo aż w sierpniu. Kiedy wpadli do nas znajomi na letniego grilla, zaproponowali byśmy razem wybrali się na białe szaleństwo.
Pomimo tego, że jeździmy od dawna na nartach, nigdy nie byliśmy na nich po za Polską.
Na szczęście nasz znajomy był wcześniej już w okolicy i zadeklarował się, że zorganizuje cały wyjazd.
Nasz wybór to:
A dokładnie wybraliśmy dolinę Alpe di Siusi.
O niej napiszę za chwilę.
Generalnie kierunek Włochy, czyli na narty do Włoch.
Na początek dojazd. Jedziemy samochodem, moje zapiski wyglądają tak:
Oczywiście mam też nawigację w aucie, ale lubię na tak długiej trasie mieć zapiski, na jakie miasta mam się kierować. Czeka nas sporo kilometrów do przejechania, w zależności od nawigacji od 930 do 1000 km, spora rozbieżność, wynikająca ze sposobu objechania Wiednia.
Po drodze musimy jeszcze kupić winietki 10-dniowe na Austrie i Czechy, koszt około 120 pln. Do tego należy pamiętać, iż na terenie Republiki Czeskiej w aucie musimy mieć tyle kamizelek odblaskowych ilu jedzie z nami pasażerów i muszą one znajdywać się w środku kabiny. Na terenie Austrii nie wolno używać systemów ostrzegających o radarach czy drogowych kontrolach. O łamaniu przepisów nie wspominam to oczywiste i drogie.
Naszym celem jest miejscowość Castelrotto lub niemiecko-języczny zapis Kastelruth. Tu będzie nasza baza wypadowa na narty.
Kastelruth (wł. Castelrotto, lad. Ciastel) – miejscowość i gmina we Włoszech, w regionie Trydent-Górna Adyga, w prowincji Bolzano.
Liczba mieszkańców gminy wynosi 6456 . Język niemiecki jest językiem ojczystym dla 81,83%, ladyński dla 14,74%, a włoski dla 3,43% mieszkańców.
Naprawdę mała miejscowość z jedną główną ulicą, przy której znajdują się dwa markety, posterunek policji i trzy sklepy z pamiątkami. I faktycznie większość mieszkańców mówi po niemiecku, takie to Włochy.
Podróż zajęła nam 9 godzin, w zasadzie jedzie się cały czas autostradami, przy czym droga robi się na trochę kiepska pomiędzy Czachami a Austrią. Oprócz tego opłata za przełęcz 9 euro i za autostradę w Włoszech 4 euro w każdą stronę. Po drodze wypadły nam też dwa tankowania w sumie za 100 euro.
Należy się przygotować na korki, które się pojawiają w okolicach Salzburga i Innsbrucka, na połączeniach dróg z i do Monachium. Przez te korki, wracaliśmy 12 godzin.
Zarezerwowaliśmy tu dwa apartamenty w :
Nasz apartament w Castelrotto.
Bardzo miłe i przyjemne apartamenty u fantastycznej włoskiej rodziny. Koszt wynajęcia na tydzień to 350 euro.
W apartamencie znajduje się przestronna kuchnia z pełnym wyposażeniem. Sypialnia i bardzo komfortowa łazienka. Samochody mogliśmy zaparkować na placu przed domem bez dodatkowych kosztów.
Co ciekawe, nasz przyjaciel dzwonił już do rodziny w wrześniu i już wtedy usłyszał, że nie mają miejsc. Okazało się, że jednak bez problemu zarezerwowaliśmy apartamenty przez stronę:
Kontakt po polsku .
Nie wiem jak to jest zorganizowane i dlaczego tak, ale w ten sposób zadziałało.
Apartamenty w Castelrotto znajdziecie na Booking pod tym linkiem.
Czas na nartki.
Tak jak wspominałem, wybraliśmy do jeżdżenia Alpe di Siusi. Z Castelrotto trzeba dojechać 4 km do miejscowości Siusi allo Sciliar. Tutaj znajduje się kolejka gondolowa, którą możemy wyjechać do doliny Alpe di Siusi.
Przy kolejce jest olbrzymi darmowy parking, gdzie bezpiecznie można zostawić auto. Rano parkingowi ustawiają wszystkich wjeżdżających. Dobrze jest być przed 9:00 wtedy jest jeszcze w miarę pusto, później robi się tłok. My co prawda byliśmy w szczycie włoskich ferii zimowych, więc może to było przyczyną większego tłoku. Nasz znajomy opowiadał nam, że rok wcześniej było zdecydowanie mniej ludzi.
Przy parkingu znajdują się kasy, ich obsługa mówi po włosku, angielsku i niemiecku. My zakupiliśmy na 6 dni jeżdżenia ski pas za 251 euro dla osoby, dzieci do pewnego wieku jeżdżą za darmo, a młodzież na podstawie legitymacji szkolnej ma ski pasy ze zniżką. Przy kupowaniu ski pasa robione jest zdjęcie i przypisane jest do karty elektronicznej.
Wyjazd do góry zajmuje około 12 minut, jedzie się w zamkniętej gondoli dla 12 – 14 osób. O godzinie 9:00 podjeżdża kilka autobusów z narciarzami, wtedy też robi się największy tłok do gondol, ale generalnie są bardzo efektywne i nawet olbrzymie kolejki po kilku minutach znikają.
U góry mamy wiele hoteli, ale ich ceny nie przypadły nam do gustu. Jeśli was stać, to możecie spać w na miejscu i od razu po wyjściu z hotelu startować na nartki.
Jest też szkółka narciarska, naprawdę sporo dzieciaków codziennie brało lekcje. Jest też możliwa nauka dla dorosłych, indywidualnie albo w grupach.
My zaraz po wyjściu z gondoli podpinaliśmy sprzęt i zjeżdżaliśmy do wyciągu Panorama.
Panorama ma 6 osobową kanapę, tam zjeżdżają wszyscy, którzy chcą się rozjechać po okolicznych stokach, więc o poranku robi się lekki tłok. Ale wyciąg jest wydajny, stoi się niedługo.
Sama górka jest o średnim stopniu trudności, a w niektórych momentach wręcz łatwa. Codziennie rano jest przygotowana i naprawdę można na niej doskonalić swoje umiejętności.
Zresztą cały ośrodek Alpe di Siusi jest opisywany jako idealny dla rodzin z dziećmi, dla osób które chcą doskonalić technikę i czerpać przyjemność z jeżdżenia. Naprawdę można się tu świetnie bawić, a stoki są na tyle szerokie i tak dobrze przygotowane, że cała zabawa na śniegu jest bezpieczna, i nie ma poczucia, że za chwilę wyleci się w las i połamie na pobliskim drzewie.
Zaawansowani narciarze, też będą mieli frajdę z zabawy na trasach Alpe di Siusi.
Tak jak wspomniałem, aby pojechać gdzieś dalej najlepiej zacząć od wyciągu Panorama, a potem do Paradiso.
Wydaje mi się, że Paradiso i Laurin ( o Laurinie za chwilę ) jest najlepszą górą do jazdy dla nastolatków, którzy już sobie radzą, dla osób które chcą sobie pojeździć bez zbędnego wysiłku i dla osób podnoszących swoje umiejętności.
My po dwóch rozgrzewkowych zjazdach, przejeżdżaliśmy na wyciąg Goldknopf. To w Alpe di Siusi najwyżej położony punkt. Na jego szczycie znajduje się też Speedtrip, czyli miejsce do bicia rekordów prędkości zjazdu. Ja się nie zdecydowałem, ale co chwila jakiś śmiałek puszczał się w dół. Można zrobić to tylko na własną odpowiedzialność i zawsze w kasku. Co jakiś czas, ktoś przekraczał ponad 100 km/h. Szaleństwo.
Sam Goldknopf jest średnio trudną trasą. Sprawia sporo przyjemności średniozaawansowanym narciarzom. Na początku stromy, potem robi się lekko łagodniejszy, aż do wypłaszczenia przy połączeniu z trasami dojazdowymi od Paradiso i Floralpina, by ponownie zrobić się lekko stromą.
Jeśli zdecydujecie się zjechać z Goldknopfa do Floriana, to przejedziecie chyba najdłuższą trasę w Alpe di Siusi. Jest naprawdę długa i jeśli przejedziecie ją całą bez zatrzymywania poczujecie ją w nogach.
Florian jest najbardziej na uboczu. Na jego szczycie znajduje się knajpa z darmowym Wi Fi, co prawda słabo działało, ale jest. Nad Florianem znajduje się Plattkofel – 2955 z pięknie ośnieżonym zboczem.
Sama górka z początku stroma potem nabiera równomiernego opadu i można cieszyć się jazdą. Nie spędziliśmy na niej dużo czasu, ale trochę pojeździliśmy. Raczej przeznaczona dla osób, które już coś potrafią, szczególnie w początkowej fazie.
Jak wam się już Florian znudzi to możecie pojechać do Floralpina i wydostać się do góry. Floralpina to jakby alternatywna trasa dla zjazdu z Goldknopfa do Floriana. Całkiem miła i pusta trasa, ale momentami robiła się bardzo szybka. Nie wybrałbym jej na cały dzień jeżdżenia, ale wielu osobom się podobała.
Aby się wydostać z tego kotła, trzeba zjechać do wyciągu na Goldknopf, potem z niego zjechać do Paradiso trzymając się lewej strony, następnie zjeżdżamy Paradiso i podjeżdżamy pod wyciąg Bamby.
Jest przy nim slalom, możecie się poczuć jak zawodowiec i próbować pobić swój rekord. My tymczasem chcemy się wydostać z tego miejsca, wyjeżdżamy do góry i zjeżdżamy do Panoramy, znanej Wam z początku jeżdżenia.
Jeśli chcecie spróbować innego szczytu, to zamiast do wyciągu Panorama, możecie zjechać do Puflatsch. U samej górki jest knajpa i możecie się napić słynnego bombardinio, choć na samym dole przy kolejce, za tą samą cenę dostaniecie dużo bardziej większą porcję, rozgrzewającego alkoholu.
Sam zjazd ma 3 trasy, ta po lewej zamienia się w rynienkę, ta środkowa to ścianka dla doświadczanych narciarzy, a jeśli chcecie przeżyć to wybierajcie raczej tą po prawej. Na początku wydawało mi się, że to fajna trasa, ale ostatniego dnia jakoś mnie zmęczyła, i nie podobał mi się tak jak Paradiso, Florian czy Goldknopf.
Z Pulflatscha możecie zjechać do punktu startowego i przejechać do wyciągu Laurin. Znajduje się tu największy park free stylowy w Włoszech. Sporo młodzieży robi tu cuda po obu stronach stoku, sam stok za to bardzo równy, o idealnym spadzie. Świetnie będą się tu czuły osoby doskonalące swoje umiejętności, dzieci i młodzież. Zaawansowani narciarze mogą się tu nudzić, chyba, że potraktują to jako rozgrzewkę lub zabawę. Ale to naprawdę świetny stok do rodzinnej jazdy.
Obok znajduje się Spitzbuhl, mnie nie zachwycił. Ma dużo trudnych momentów, przejazdów, a nie daje miejsca na zabawę i radości z jeżdżenia. Choć miał też swoich wielbicieli. Znajduje się na skraju Alpe di Siusi i widać z niego już w dole Siusi allo Sciliar oraz Casterotto. Jest na nim także kolejny ustawiony slalom. Wracamy z niego do Laurina.
Laurinem musimy wyjechać do góry, by dostać się do Panoramy. Przy Panoramie znajduje się miasteczko dla dzieci Fun Park Kids – coś dla najmłodszych narciarzy. Korzystamy tu z orczyka Eurotel i wyjeżdżamy pod samą szkółkę narciarską, gdzie zaczynaliśmy przygody w Alpe di Siusi.
Nie opisałem wszystkich wyciągów i tras, a jedynie te, na których jeździłem przez 6 dni. Ośrodek jest fantastyczny i polecam go uczciwie każdemu. Jedyny błąd to taki, że wybraliśmy się w szczycie włoskich ferii. Przez 6 dni przejechałem 185 km, tak mi pokazywała informacja ze strony:
Możecie to sprawdzić na podstawie swojego karnetu ski pass.
Cały tydzień minął nam błyskawicznie, tylko raz znaleźliśmy czas, by po nartach pójść do Castelrotto i zobaczyć jak wygląda.
Wróciliśmy bardzo zadowoleni, jeśli będziecie planować wyjazd na narty jest to opcja, którą z czystym sumieniem Wam polecam.
Cześć – cieszę się, że trafiłeś na moją stronę, możesz pomóc w jej dalszym rozwoju, wystarczy , że klikniesz polubienie na facebooku 😉 Z góry dziękuję za wsparcie mojej strony 😉 .
Drogi Podróżniku, poniżej znajduje się reklama Google. Zupełnie nie mam pojęcia, co Ci się na niej wyświetla. Jeśli chciałbyś lub chciałabyś wynagrodzić mi jakoś pracę nad stroną, proszę kliknij w reklamę i nic więcej. Dziękuję za wsparcie strony.