Największe atrakcje Hanoi.
Nasz dzisiejszy dzień w Hanoi, to wielki spacer przez miasto. Ruszyliśmy przez starą dzielnicę, mając wyznaczonych kilka celów, bez pospiechu, raczej delektując się miastem.
Teatr lalek na wodzie.
Pierwszym punktem, był teatr lalek na wodzie. To bardzo stary tradycyjny wietnamski rodzaj sztuki. Kolorowe lalki są sterowane przez aktorów stojących po pas w wodzie. Odgrywane są scenki rodzajowe z życia wsi. Niestety nam nie udaje się kupić biletów na przedstawienie. Różne są opinie, jedni mówią, że koniecznie to trzeba zobaczyć, inni, że można się dobrze wyspać na przedstawieniu.
W środku teatru oglądamy tylko lalki, zdjęcia z przedstawień i ceny biletów.
Świątynia Literatury.
To największa i najbardziej okazała świątynia w Hanoi. Zbudowana w 1070 roku przez króla Ly Thanh Tong, dla uczczenia chińskiego filozofa Konfucjusza, jego naśladowców i uczniów. Budowla jest inspirowana świątynią konfucjańską w Qu Fu (Chiny), miejscu urodzin Konfucjusza. Budowa świątyni stała się dużym krokiem w rozwoju kulturalnym i naukowym Wietnamu. To tutaj kształciły się dzieci książąt i szlachty. Świątynia stała się pierwszym uniwersytetem i kształciła przyszłych urzędników. Z czasem stała się dostępna dla wszystkich, którzy zdali egzaminy wstępne. Nauka trwał trzy lata.
Teren Świątyni Literatury ma ok. 350 m długości i od 60 do 75 m szerokości. Składa się z pięciu dziedzińców, które połączone są trzema bramami. Liczba dziedzińców symbolizuje pięć elementów natury: metal, drewno, wodę, ogień i ziemię. Środkowe drogi i bramy były zarezerwowane dla króla. Urzędnicy, nauczyciele i studenci musieli korzystać z bocznych dróg i wejść.
Spotykamy tu całą masę młodych ludzi. Wydaje się, że to studenci, którzy coś świętują. Po ich minach stwierdzam, że albo zdali egzaminy albo skończyli właśnie studia. Ubrani bardzo odświętnie robią sobie pamiątkowe zdjęcia. Czasem zapraszają też turystów do wspólnego zdjęcia.
Na samym końcu świątyni stoi pawilon, którego dach jest charakterystycznym elementem Hanoi, używanym też jako logo jednej z lokalnych telewizji.
Muzeum Ho Chi Mincha.
Uwielbiam takie atrakcje. Z daleka mamy powiew komunizmu. Kult jednostki będzie tu pewnie dobrze udokumentowany. Wejście nie jest drogie. Wchodzimy i od razu widzimy piękną rzeźbię Ho Ci Mincha.
Ale dalej muzeum jest całkiem niezłe, choć oczywiście masa rzeczy typu „ przy tym biurku na tym krzesełku ” nasz ukochany wódz tworzył świetlaną przyszłość wietnamskiego narodu. Z tego pistoletu mordował wrogów ustroju. Ta mapa pokazuje gdzie był i kogo odwiedził. Jak się wciśnie przycisk to się lampka zaświeci.
Warto tu wpaść na chwilę, nie jest to powalające miejsce, ale skoro już przebyliśmy tyle tysięcy kilometrów to dlaczego nie odwiedzić tego muzeum.
Pagoda na jednej kolumnie.
Ten sam król, który ufundowała Świątynie Literatury, czyli Ly Thanh Tong miał sen. Przyśniła mu się dama, która siedziała w kwiecie lotosu, urzeczony jej pięknem kazał postawić pagodę w kształcie kwiatu lotosu. Pagoda została postawiona na jednej kolumnie wykonanej z drewna tekowego, a data zakończenia budowy to 1047 rok.
Zatrzymujemy się tu na chwilę, w zasadzie tylko kilka zdań z przewodnika, pamiątkowe zdjęcie i ruszamy dalej.
Mauzoleum Ho Chi Minha.
Tuż obok znajduje się miejsce kultu, czyli mauzoleum Ho Chi Minha. Zbudowane na podobieństwo tego w którym leży Lenin, dodatkowo ozdobione wzorami ze sztuki wietnamskiej.
Po wyjściu z ciasnych uliczek Hanoi, rozpościera się przed nami plac, na którym Ho Chi Minch ogłosił w 1945 r niepodległość Wietnamu.
Jak się pewnie domyślacie w środku budynku spoczywa zabalsamowane ciało tego wietnamskiego bohatera. Miejsce to cieszy się dużą popularnością wśród Wietnamczyków i turystów. Jeśli będziecie planować odwiedzenie Ho Chi Mincha musicie pamiętać, że zazwyczaj ostatnie dwa miesiące w roku spędza on wakacje w Moskwie, gdzie się regeneruje i ładuje akumulatory na nowy sezon.
My jesteśmy tu w listopadzie, i faktycznie dostajemy informację, iż główny lokator jest na wyjeździe służbowym, gdzie przechodzi lifting pod okiem rosyjskich fachowców, którzy mają wieloletnią praktykę w obsłudze Lenina.
Żołnierze pilnujący budynku, stanowczo każą nam się przesunąć w głąb placu, nie możemy przekraczać żółtej linii. Kilka zdjęć i idziemy dalej.
Pałac Prezydencki.
Niedaleko od mauzoleum znajduje się Pałac Prezydencki. Do głównego budynku, który do dziś pełni swoją rolę raczej nie wejdziecie, chyba, że jesteście głową państwa.
Obok w pięknym ogrodzie znajduje się miejsce, w którym faktycznie Ho Chi Minch mieszkał i pracował. Sam dom wydaje się bardzo skromny i surowy.
Przy niewielkim jeziorze znajduje się też pawilon postawiony na palach, to podobno prezent od żołnierzy. Wszyscy stwierdzamy, że bardzo przyjemne miejsce do pracy.
Też bym się tu chciał usadowić w bujanym fotelu i sterować państwem, zajadające się egzotycznymi owocami.
Opera w Hanoi.
Wracamy na ulice Hanoi. Maszerujemy obok jeziora, wrócimy do niego za jakiś czas, tym czasem kierujemy się w kierunku opery.
Budynek jest wzorowany na operze paryskiej. Stary kolonialny budynek, jest perełką Hanoi. Jednym z najbardziej charakterystycznych miejsc. Jednak do środka za bardzo nie da się wejść. Sam Wietnam nie przyciąga zbyt wiele gwiazd światowej opery, a koncerty odbywają się średnio raz na miesiąc.
My spotykamy tu dwie młode pary, które podobnie jak przed katedrą Notre Dame w Sajgonie, tak i tu robią sobie pamiątkowe zdjęcia.
Obok znajduje się giełda papierów wartościowych w Hanoi.
Katedra św. Józefa.
W centrum dzielnicy francuskiej wznosi się katedra św. Józefa. Katedra została zaprojektowana przez Pigneau de Behaine w stylu neogotyckim, na wzór katedry Notre Dame Paryżu. Wygląda chyba ciekawiej niż ta w Sajgonie. Choć jej mury, chyba kiedyś białe, zostały pięknie zaatakowane przez grzyba i pleśń, co jest dość powszechne w tym klimacie.
Wzniesiona z cegieł budowla liczy 64,5 m długości, 20,5 m szerokości, a dwie wieże sięgają 31,5 m w górę. Obok głównego wejścia istnieją dwa mniejsze w obu wieżach. Wspaniałe witraże w oknach katedry tworzą piękne i harmonijne oświetlenie jej wnętrza.
Katedra św. Józefa jest centrum kościoła katolickiego w Hanoi i okolicy oraz siedzibą biskupa archidiecezji Hanoi. Po zjednoczeniu Wietnamu w 1975 r. świątynia została zamknięta, ale kilka lat później władze wydały zgodę na jej otwarcie.
Wracamy nad jezioro. To miejsce położone w samym sercu Hanoi. Nie tylko sporo turystów, ale i Wietnamczyków, którzy chętnie przychodzą tu pospacerować czy odpocząć.
Jezioro zwróconego miecza.
Na początku XV wieku, podczas okupacji chińskiej, ubogi rybak o imieniu Le Loi otrzymał od żyjącego w jeziorze potężnego złotego żółwia magiczny miecz, który uczynił go niepokonanym. Le Loi wykorzystał ten zaczarowany miecz i w zaciętej walce z armią dynastii Ming zniszczył ją całkowicie. Został królem, a po paradzie zwycięstwa udał się młody król nad jezioro aby podziękować bogom. Wtedy ponownie wynurzył się z jeziora złoty żółw i zażądał zwrotu miecza. Zanim Le Loi zdążył się zastanowić, miecz wysunął się z pochwy, uniósł się pod niebo i przemienił w nefrytowego smoka, który poszybował nad jeziorem i zniknął w głębinach. Le Loi uznał żółwia za ducha opiekuńczego jeziora. Na pamiątkę tego wydarzenia oraz w dowód wdzięczności, kazał król wybudować na małej wysepce na jeziorze trzypiętrową wieżę – „Wieżę Żółwia” (Thap Rua), która jest do dzisiaj symbolem Hanoi.
Most wschodzącego słońca.
Na jeziorze znajduje się mała wysepka. Na tą wysepkę prowadzi przepiękny drewniany most. Jest ulubionym motywem zdjęć turystów jak i mieszkańców Hanoi. Charakterystyczne czerwone balustrady, zostawiają swój ślad na wielu zdjęciach z stolicy Wietnamu.
My też zatrzymujemy się na zdjęcia, ale musimy chwilę poczekać aż przeminie fala kilkudziesięciu wietnamskich dziewczyn. To chyba ta sama ekipa, która przedpołudniem była w Świątyni Literatury.
Świątynia Nefrytowej Góry.
Świątynia powstała na początku XIX wieku dla uczczenia osoby generała Tran Hung Dao, niestrudzonego pogromcy Mongołów. Dwie inne sale świątyni poświęcone są czci Van Xuong – opiekuna literatury, oraz La To – patrona lekarzy.
W jednym z pomieszczeń świątyni przechowywany jest złowiony w jeziorze w 1968 roku, żółw. Ma on ponad 2 m długości, waży 250 kg, a jego wiek szacuje się na ponad 400 lat.
Kto wie czy to nie ten z legendy.
Jesteśmy już mocno zmęczeni tym całym dniem, sporo było chodzenia, ale zostało nam jeszcze jedno miejsce do zobaczenia dzisiaj.
Tran Quoc Pagoda.
Położona na malutkiej wysepce, buddyjska pagoda jest najstarszą w mieście, wybudowana w 6 wieku. Wewnątrz jest klasztor, ale niestety nie dostępny dla zwiedzających.
Siadam tu na murku, mam dość chodzenia, nie chce mi się więcej dziś zwiedzać. Zresztą jak na jeden dzień zobaczyliśmy całkiem sporo.
Wracamy do hotelu, idziemy przez dzielnicę, która słynie z knajp gdzie serwuje się psy. I choć mamy przez chwilę spróbować to jednak rezygnujemy.
W pobliżu naszego hotelu jemy legendarną wietnamską zupę PHO, popijając to zimnym piwkiem. Musimy po tym całym dniu trochę odpocząć. Na szczęście najbliższe dwa dni to trochę odpoczynku. Teraz ktoś będzie się za nas martwił, bo wykupiliśmy dwudniowy rejs.
Rano wyjeżdżamy na zatokę Ha Long.
Jeśli macie ochotę porównać Sajgon i Hanoi to możecie o tym poczytać na stronie moich przyjaciół.
Hanoi czy Sajgon? Północ czy Południe? Gdzie jechać?
Dziękuję za odwiedzenie mojej strony, będzie mi bardzo miło jeśli polubisz ją na Facebooku ;).
Drogi Podróżniku, poniżej znajduje się reklama Google. Zupełnie nie mam pojęcia, co Ci się na niej wyświetla. Jeśli chciałbyś lub chciałabyś wynagrodzić mi jakoś pracę nad stroną, proszę kliknij w reklamę i nic więcej. Dziękuję za wsparcie strony.